DE BESTUURSLEDEN STELLEN ZICH GRAAG AAN U VOOR

  Herman Meirhaeghe (° Tielt, 1949) – Erevoorzitter & Stambewaarder

Zoon van Jan Meirhaeghe (° Kanegem 1919), eveneens een gepassioneerd stambomer en mijn beste medewerker. Mijn jeugd doorgebracht in Oostrozebeke. Latijns-Griekse Humaniora Sint-Jozefscollege te Tielt;  1ste en 2de kand. Psychologische Wetenschappen Universiteit Gent. Gentenaar sedert 1972. Gewezen ambtenaar bij het Beleidsdomein Onderwijs van de Vlaamse Gemeenschap. Mede-oprichter en begeleider van verschillende Gentse  meditatiegroepen in de zen-boeddhistische traditie;  auteur van “Hoe Bodhidharma naar Gent Kwam : over de ontstaansgeschiedenis van Zen in Gent (1975-2010)”. Begeleidt ook een meditatiegroep die behoort tot de Wereldgemeenschap voor Christelijke Meditatie. Stambewaarder van het geslacht Van Meirhaeghe; uitgever van het Van Meirhaeghe-Familieblad ’t Meerminneke en auteur van de Genealogie Van Meirhaeghe. Publiceert over meer algemene historiografische onderwerpen in diverse geschiedkundige Jaarboeken.

"Eeuwige dank aan onze jonge Schotten Riko Van Meirhaeghe en Adelwijn Meirhaeghe die me, najaar 2013, contacteerden i.v.m. ons familiewapen en de aanmaak van een Schotse tartan.  Wie had toen kunnen denken dat vanuit deze toch wel ongewone invalshoek deze Familievereniging zou groeien? Ook dank aan Lucien Van Meirhaeghe en Roland Vammeirhaeghe, die dertig jaar geleden al hevig geïnteresseerd waren in onze stamboom en die nu mee dit nieuwe initiatief helpen dragen."

   Adelwijn Meirhaeghe (° Deinze, 1980) – Voorzitter 

Adelwijn Meirhaeghe is classicus en psycholoog. Hij is werkzaam als leraar Latijn en psychologie aan het Emmaüsinstituut te Aalter. Daarnaast is hij tevens actief als muzikant (Highland bagpipes) en integrale coach. Hij wordt warm van alles wat van dicht of van ver met Schotland te maken heeft, duiken, reizen en natuurlijk de familievereniging. 

"Ik sukkel al langer met twee lastige microbes: geschiedenis en Schotland. En op een onverklaarbare manier kwamen die twee interessevelden samen toen een naamgenoot, Riko Van Meirhaeghe, zich bij mij informeerde over het ontwerpen van een Schotse tartan voor de familie van Meirhaeghe. Ikzelf koesterde al langer die droom, maar had hem telkens weer veilig opgeborgen in de diepe lade van het-voorlopig-onmogelijke. Deze kans kon ik echter niet laten voorbijgaan. We sprongen: de tartan van Meirhaeghe zou er komen! De gevolgen waren niet te overzien. Met dit project als aanzet verdiepten we ons in de familiegeschiedenis, het wapenschild en de eigenheid van de familie, zodat we een tartan zouden kunnen ontwerpen die de familie eer zou aandoen. Gaandeweg werd natuurlijk de altijd al sluimerende interesse voor genealogie en familiegeschiedenis weer opgewekt. Zouden we voor de tweede maal springen? De enthousiaste reacties van enkele andere familieleden en vooral het feit dat Herman Meirhaeghe de akker al had ingezaaid gaven de doorslag. De familievereniging van Meirhaeghe zag het levenslicht. "

   Roland  VanMeirhaeghe (° Oudenaarde, 1949) – Verenigingsbeleid 

Roland is een afstammeling van de tak Olivier (Huise) via de wannen- en mandenmakerstak (de “Mandies”) uit  Zingem, Huise en Ouwegem. Hij is opgegroeid in Ouwegem en was daar chiroleider en bestuurslid van de jeugdclub.

Hij volgde de wetenschappelijke A, Moderne Humaniora, bij de Broeders van Glorieux in Oostakker. Daarna zat hij op kot in Gent. Roland promoveerde als Burgerlijk Ingenieur aan de Universiteit Gent in 1972 en behaalde zijn doctoraat  (Ph.D.)  aan dezelfde unief in 1980 met research in het domein van de halfgeleiderfysica. Zijn verdere loopbaan was hij actief als wetenschappelijk onderzoeker en hij werd later hoogleraar Vastestoffysica aan de UGent.

Roland begon in de jaren zeventig van vorige eeuw met stamboomonderzoek over zijn moeders familie (Schamp). Via Herman, begin jaren 80, en zijn Meerminnekes raakte Roland betrokken bij de genealogie *van* Meirhaeghe. Hij zocht zijn "tak" op tot de aansluiting op Hermans werk (tot en met Jacobus Van Meirhaeghe, Huise).

Meegesleept door het enthousiasme van oom Riko en neef Adelwijn was Roland in 2014 betrokken bij de start van de familievereniging. 

Ondertussen heeft Roland zelf flink verder bijgedragen aan de stamboom als vader van Rik, Tijl en Jan VanMeirhaeghe en pépé van Leon (Lontje), Ella, Martha, Cezar, Esmee (Smeetje), Kasper, Arne en Joanna VanMeirhaeghe. 

   Riko Van Meirhaeghe (° Wevelgem, 1965) – Ledenwerking

Riko is leerkracht buitengewoon onderwijs, onderwijsvorm 2. Zijn taak bestaat eruit om leerlingen met een mentale achterstand op te leiden tot zelfstandige volwassenen die te werk gesteld kunnen worden in een beschutte werkplaats. Geschiedenis is altijd al zijn stokpaardje geweest, vooral de militaire geschiedenis trok zijn aandacht.

"Door mijn interesse in Schotland en haar clans, raakte ik meer en meer in de ban van mijn eigen familiegeschiedenis. Toen mijn zus trouwde wilde ik perse in Schotse evening dress naar het feest gaan. Hoewel ik nu een kilt had, ontbrak er iets: een kilt in onze eigen kleuren, een familietartan. In het realiseren daarvan zouden mijn twee interesses elkaar ontmoeten. Op zoek naar een persoon in België die mij daarbij zou kunnen helpen botste ik op Adelwijn. Zonder te weten wie Adelwijn was, bleek tot mijn grote verassing dat ook hij een Meirhaeghe, weliswaar zonder de van, was. Des te aangenamer was dat hij diezelfde droom had: een familietartan. We hebben de handen in elkaar geslagen en zijn op avontuur gegaan. De kilt werd werkelijkheid. In de nasleep kwam veel meer. Waarom geen Familievereniging oprichten? Er moeten toch meer familieleden zijn die interesse tonen voor hun geschiedenis? Zo vonden we Roland VanMeirhaeghe, die ons kennis liet maken met Herman Meirhaeghe en Lucien Van meirhaeghe. Later kwam Cynthia onze rangen vervoegen. De Familievereniging is een feit en liet mij terug thuis komen. Ik hoop dat onze familievereniging een baken kan zijn voor iedereen die hunkert naar zijn roots. De trein is vertrokken en iedereen die dit wenst is welkom om erop te springen."

    Lucien Van Meirhaeghe (° Huise, 1946) - Verantwoordelijke stamboom

Was Olivier de eerste Van Meirhaeghe in Huise, Lucien is voorlopig de laatste naamdrager die in de ouderlijke woning in Huise geboren is. Vrij vlug na mijn geboorte zijn mijn ouders uitgeweken naar Gent. Maar mijn ouders kwamen uit een landbouwersgezin en het verblijf in de stad viel toch niet mee. In 1953 is ons gezin verhuisd naar het meer landelijke Zwijnaarde, toen nog een randgemeente van Gent.  

Na het behalen van het A2 diploma mechanica, verder gestudeerd voor technisch ingenieur elektronica, thans industrieel ingenieur. Na een korte privé-carrière ben ik in 1973 aan de Universiteit Gent begonnen. Al vlug kwam ik te weten dat in hetzelfde labo een naamgenoot  te werk gesteld was n.l. Roland. Omdat de onderzoeksopdrachten totaal verschillend waren, hadden we weinig contact met elkaar. Diensthoofden gingen op pensioen en onderzoeksgroepen werden hervormd. Zo werd ik na een tiental jaar toegevoegd aan de onderzoeksgroep van Roland. Daar heb ik, tot mijn pensioen, de technische ondersteuning  gedaan van het wetenschappelijk onderzoek.

Tot 1999 was ik de gelukkige vader van 2 zonen. Door een tragisch verkeersongeval eind dat jaar ben ik mijn jongste zoon verloren. Nu rust op mijn kleinzoon Maarten mijn hoop om een van de vele twijgjes van Oliviers tak in leven te houden.

Sinds 1983 ben ik door Herman besmet geraakt met het stamboomvirus. Daar ik beroepshalve vrij vlug met computers in aanraking kwam, lag het een beetje voor de hand dat mijn stamboom van fichebak naar PC verhuisde. Eerst in een eigen database, daarna via een commercieel programma. Met de steun van Wim en de medewerking van alle leden zullen we trachten zoveel mogelijk takken en twijgen aan de boom van Meirhaeghe te hangen.

   Wim Vanmeerhaeghe (° Oudenaarde, 1983) - Verantwoordelijke digitale stamboom

Meer dan een kwarteeuw werkte ik in één en hetzelfde hotel-restaurant, maar maakte in 2023 de overstap naar de vastgoedwereld. Sedert mijn geboorte - en tot voor kort - was ik Kluisbergenaar, maar onlangs stak ik de taalgrens over. Nu woon ik in Escanaffles (Schalafie), op een boogscheut van Oost- en West-Vlaanderen.

Tot op vandaag woont het grootste deel van de nakomelingen van mijn betovergrootvader Auguste Vanmeerhaeghe in deze streek. Zij staan er bekend als Buuries, Boories, Beuries. Die bijnaam verwijst naar het beroep van heel wat mannelijke Vanmeerhaeghes die klompenboorders waren. In 2019 verzekerde ik mijn nageslacht met de met geboorte van ons zoontje Gust. Op school waren de lessen geschiedenis een ware marteling voor mij, maar de interesse in mijn voorouders was er wél. Ik dook dieper in de geschiedenis van de familie en kwam zo, begin 2014, in contact met de kersverse “Familievereniging *van* Meirhaeghe”.

Als jonge enthousiasteling maakte ik even later deel uit van het bestuur. Uiteraard stak ik heel wat op van de oude rotten die al decennia genealogisch onderzoek deden. Als enige bestuurslid ben ik afstammeling van de tak Wortegem. Het verzamelen en digitaliseren van de gegevens doe ik met plezier. Ook het organiseren van evenementen ligt me, ik kijk dan ook uit naar het volgend familiefeest!